Maud bereidt zich in USA voor de OS van 2028

De 19-jarige atlete Maud Visscher uit Holwierde vertrekt maandag 19 augustus naar Des Moines in de Verenigde Staten. Ze gaat onderdeel uitmaken van het werpteam van de Drake University in de hoofdstad van de staat Iowa.

En tegelijkertijd gaat ze psychologie studeren.

Maar de aanleiding voor het vertrek is duidelijk haar sport, kogelstoten. Daarin is ze Nederlands kampioen tot 20 jaar. Vorig jaar deed ze mee aan het EK in Jeruzalem en dit jaar zou ze naar het WK in Peru. Door een elleboogblessure wist ze zich niet te kwalificeren. Maar Maud wil meer. „Het hogere doel is om over vier jaar mee te kunnen doen aan de Olympische Spelen in Los Angeles.”

Richting de tien uur durende reis, met een tussenstop in Chicago, bouwt ze wel wat spanning op. „Ik vind het wel eng om alles hier achter te laten, maar tegelijkertijd heb ik er erg veel zin in. Ik merk toch dat ik de afgelopen dagen heel emotioneel aan het worden ben. Ik zie allemaal mensen voor de laatste keer. Ik ga mijn familie, vrienden en twee katten erg missen. En natuurlijk mijn vriend Thijs, waarmee ik een half jaar verkering heb. Hij vindt het wel eng, maar heeft er net als ik vertrouwen in dat het goed komt. Hij begrijpt het ook helemaal, hij is ook topsporter, in het judo. Gelukkig kom ik met Kerst en in de zomer terug. De zomervakanties zijn daar nog langer dan hier.”

„Je kunt het misschien wel moedig vinden, wat ik ga doen. Het is ook heel spannend. Maar ik weet wat het mij gaat brengen, dat ik zoveel beter wordt. Het is sowieso een vette ervaring. Er zijn niet veel mensen die zo’n kans krijgen. Dat heb ik allemaal aan de sport te danken.

Maud kon door haar sportieve prestaties in de Verenigde Staten terecht op een stuk of tien verschillende universiteiten. Ze hoefde daar zelf niet achteraan. “Ik werd op een gegeven moment benaderd door een bedrijf om een account aan te maken. Zij plaatsten daar filmpjes en dergelijke op. Coaches kunnen die bekijken om talenten te scouten. Op die manier werd ik steeds door universiteiten uit het hele land benaderd via de mail, om een videobelafspraak te maken. Eerlijk gezegd zat mijn droomschool er ook tussen, de UCLA in Los Angeles in Californië. Die ken ik van de tv en het is daar natuurlijk altijd mooi weer. Maar de klik met de coach was er niet. De beste klik had ik met de coach van Drake en die is het geworden. Mede ook doordat ik er een volledig scholarship krijg. Ik hoef geen schoolgeld te betalen en ze hebben een compleet ‘mealplan’, het eten is dus ook geregeld.”

De huisvesting is niet echt riant. “Het verblijf is heel klein. Ik deel een kamer met Breanna, een Amerikaanse middellange afstandsloper. Per etage moeten we een badkamer delen.”

Het gegeven dat alles straks in het Engels gaat, baart Maud geen zorgen. “Mijn Engels is oké, niet uitstekend. In een paar weken tijd zal dat wel beter gaan. In onze werpgroep zitten ook best veel buitenlanders. Het is allemaal heel internationaal, met sporters uit Nieuw Zeeland en Wales. Er zit zelfs een Nederlands meisje bij dat ik al ken, Lara Smits uit Den Helder. Heel toevallig zijn we vorig jaar april samen op trainingsstage geweest. We zijn destijds vriendinnen geworden. We wisten toen allebei nog niet dat we op Drake terecht zouden komen. Zij zit al sinds augustus vorig jaar op Drake, dus daar kan ik ook een beetje steun aan hebben.”

Maud verwacht veel van het deel uitmaken van de werpgroep met allemaal talenten. In competitieverband wordt er gestreden tegen andere universiteiten. „Ik heb bewust de keuze voor de sport gemaakt. Ik merk dat ik hier vastloop omdat de juiste begeleiding ontbreekt. Ik ben wel heel blij dat ik bij Groningen Atletiek onder begeleiding van trainer Joop Tervoort heb mogen trainen. Dat is toch één van de grootheden op dat gebied. Door die technische trainingen heb ik de laatste vier jaar mooie stappen kunnen maken. Maar op Drake krijg ik de kans om mijn talent maximaal te ontwikkelen. Door zaken als krachttraining, extra oefeningen, begeleiding door fysiotherapeuten en constant tips en aanwijzingen ga ik meer progressie maken. Alles is daar op elkaar ingespeeld.”

Naast de dagelijkse training van 2,5 uur zijn de schoolprestaties ook van enorm belang. Maud heeft onlangs de mbo-opleiding op het Johan Cruyff College in Groningen afgerond. Op de universiteit van Des Moines, met een inwonertal dat vergelijkbaar is met de stad Groningen, gaat ze met een studie psychologie aan de slag. „Dat lijkt me wel heel interessant. Ik weet nog niet wat ik daar verder mee ga doen, maar dat ga ik uitvinden de komende vier jaar. Ik ga mijn bachelor halen. Het niveau zit net onder hbo-niveau in Nederland. Daarna ga ik waarschijnlijk wel verder studeren. De studie wordt op Drake trouwens net zo belangrijk gevonden als de sport. Goede cijfers zijn een voorwaarde. Zodra je cijfers niet voldoende zijn, mag je niet trainen.”

Bij haar club AV Fivelstreek in Delfzijl, waar ze sinds haar zesde jaar actief is, heeft ze haar afscheidsfeestje inmiddels gehad. Ze begon er als hardloopster, maakte van winnen haar gewoonte, maar moest door een knieblessure en ademhalingsproblemen, die beide intussen geen probleem meer vormen, de keuze maken voor een andere tak van de atletiek. Naast haar favoriete kogelstoten gaat ze in Amerika ook doen aan discuswerpen en kogelslingeren. Sinds 2,5 jaar geeft ze ook training aan de jeugd van Fivelstreek. „Dat vind ik leuk om te doen. Ik werk vooral graag met kinderen die ook echt willen. Bij mijn afscheid kreeg ik van de jeugd een heel dik boekwerk met teksten en foto’s. Daar stonden prachtige reacties en opmerkingen in. Eentje schreef: ‘Je hebt me heel veel vertrouwen gegeven. Ik dacht dat ik het niet kon’. Ik heb toch veel voor ze betekend. Ik heb een leuke tijd gehad.