Run 2024: "Een bijzondere warming up"

Om 7.30 uur stapten Mark en ik in de auto op weg naar het stadspark van Winschoten. De auto geladen met allerlei eet- en drinkbare zaken die Ingrid had klaargezet namens de kantinedames en een zeer compact en handig karretje van Roy, de zoon van Siemon.

De avond van tevoren had Lisanne de startnummers gehaald en hadden Bart en Sanne alvast landjepik gespeeld om ons territorium van de tent veilig te stellen.

Toen we arriveerden stond de tent al ongeveer ,want meegenomen in alle vroegte door Mariska aka Kniepertie. Maar niet naar de zin van Lisanne,die als een soort Katrien Duck orders gaf over het aantal centimeters dat het dak nog omhoog moest.

Er stond al een aantal stoelen van divers model en een tafel, waar al koffie, krakelingen, chocola, koek, suikerstaafjes, waterkannen en melkcups op waren geïnstalleerd. De 50 en 100 km-lopers hadden een eigen tafel met allerlei akelig gezonde en energiepompende voedingswaren. Wat een uitstalling in en om de tent. Ik waande me in een uitzending van ‘Bij ons op de camping.’

Goed, het kon beginnen, eerst de 100 kilometer en toen de 50, gevolgd door de estafetteploegen, waarvan AVF er 3 op het parcours bracht.

De ultralopers waren weg, de warming up van de eerste estafettelopers kon beginnen. Nu heb ik nieuws voor u lezer: De gewone warming is uitgebreid met de darmenwarmingup. Huh?? Ik leg het even uit: Als je darmen nog vol zitten met verteerd voedsel...ik wacht nu even totdat u uw warme maaltijd of lunch hebt uitgesteld...Bent u er weer? Goed, als de darmen nog gevuld zijn, drukt dat op de beenspieren, logisch. Dus gaat de echte warming up (beenspieren) moeizamer en het lopen op zich geeft al zoveel schokbelasting.

Welnu, de oplossing is dan de warming up van de darmen onder het doorgeven aan een medeloper: ”Ik moet poepen.” Laten we maar zeggen: Een staaltje praktische vindingrijkheid.

De estafette was van start gegaan, Ida aka Pommelomke, deed de boekhouding en de chipverstrekking. Geweldig Iet, dat je er ondanks je kniegedoe de hele dag bij bent gebleven.

Ah, het bevestigen van de chip! Altijd gedonder met veters in de knoop,chip verkeerd om en meer van dat. Nu heeft één van de jonge onderzoekers hier iets op bedacht.(Kniepertie) Die heeft 10 meter elastische band met klittenband verknipt in talloze stukjes. Die stukje zijn voorzien van een knoop en, handig, van een knoopsgat. Dat gaat dan om je enkel.

Het weer was aangenaam: Niet te warm en ook niet veel wind. Gezien de tijden die zijn gelopen, heeft dat invloed gehad. Veel tijden boven verwachting.

Op zeker ogenblik kwam een gehelmde en in leer gestoken persoon onze kant op. Hé, dit was toch een loopgebeuren en niet de filmset van ‘Easy Rider?’ Inderdaad, het was een loper, die per motor was aangekomen, Bram.

Om de zoveel tijd passeerden de lange afstand-lopers. Die stopten dan even om een kilo rozijnen, een obscuur vloeistofje of een kadetje naar binnen te werken en hup, de volgende 10 kilometer in.

Er was zelfs een heus spandoek voor Sanne (100 kilometer gelopen.) Sannes vriendin, Lisanne aka Suikerbossie, wilde dat graag als ondersteunende liefdesbetuiging. De voorwaarde was om een net spandoek te doen en geen fladderend vod, volgekalkt met onleesbare apocriefe teksten.

Daar wist Frederik (vader L.) wel wat op. Hij ontwiep een soort stippelletters, die werden uitgeknipt door Hilda (moeder L.) en vervolgens op het doek bevestigd. Een soort KI-spandoek.(Nee,K.I is nu niet Kunstmatige Inseminatie maar Kunstmatige Intelligentie.) Hartje eronder en klaar. Of toch niet. Er werd nog even een referendum gehouden over de plek waar het spandoek in de grond moest. Vlak bij het energiesupplemententafeltje van de lange afstandlopers.

Over hen hoorde ik dat al dat eten en drinken moest worden ingeleverd vòòr de loop aan. Ter controle op doping of verboden stimulerende middelen. Gezien enkele snelle tijden van enkele estafettelopers had ook daar een controle vooraf misschien….

De gezellige Rundag liep langzaamaan ten einde. Twee van onze 50 km-loopvrouwen finishten samen. Nou ja,bijna samen. Opeens een vreemde gewaarwording. Zag ik nou iemand als de Wijze uit het Oosten onze tent binnenkomen?O nee, de loopster was in een warme doek gewikkeld om even bij te komen.

Later ook de 2 mannen die de 50 liepen en nog later uiteraard de 100 km.-lopers.

Het was zoals altijd weer een prima dag. Ik bedank de 100 en de 50 kilometerlopers voor hun inzet en deelname. Ik bedank ook de lopers van de 3 teams die letterlijk hun beste beentje hebben voorgezet. Ik bedank speciaal enkele gastlopers ,want door hen konden we 3 teams vormen en hoefden we geen lopers teleurstellen. Marte, Elsa en Sabrina: Geweldig dat jullie erbij waren.(En volgend jaar is er weer een RUN).  Linda, jammer dat je alsnog ziek werd, volgend jaar beter. Verder nog Ingrid voor het drinken klaarzetten, Siemon en Roy voor de transportkar en alle supporters die langskwamen.

Volgend jaar weer? Op 13 september? Pak je agenda alvast. Het is primair het meedoen, niet het vermorzelen van p.rs. (Alhoewel sommigen zelfs aardappelschillen of haarföhenen als competitie zien)