Run 2025

Een zwangere loopster had er de buik vol van en een gehandicapte tent, oftewel de RUN 2025.

Zaterdagochtend om 7.15 stapte ik bij Mark in de auto. Als passagiers dozen met drinken, koeken, thee, melkcups, de Fivelstreekvlag en haringen. Nee, niet eetbaar.

De avond vooraf had Maris haar auto al volgestampt met de tent, tafels en stoelen en ook een thermoskan. En hadden Ida, Lisanne en Sanne al onze plek afgezet met lint, aka ‘landjepik.’

Toen Mark en ik aankwamen, werd net de laatste hand gelegd aan het opzetten van de tent. De tent! Er was enig tumult rondom de conditie van de tent: Iets met een soort breuk, waardoor het dakgeraamte niet helemaal omhoog wilde. Het ongenoegen vloeide weg na een opmerking van Fem: “Het is zoals het is.” Prima levenswijsheid in een maatschappij waar we enige imperfectie niet meer tolereren. Sniet dat het trouwens ongemak heeft veroorzaakt: Het dak is niet ingestort, de verwarming niet uitgevallen en geen botbreuken over de tentstokken. Volgend jaar een nieuwe tent: Ik zit te denken om te kiezen uit iglo, joert, wigwam of strohut.

Ida heeft de pechprijs bij deze RUN. Het ging totnutoe vlot na haar knieoperatie, maar helaas gooide een hinderlijke pesplaat roet in het eten. Gelukkig was ze wel als administratie- en koffie en bokkenpootjesbeheerder aanwezig.

AvF had 3 teams voor de 10 x 10 estafette op het parcours. Omdat Ida niet kon lopen, nam Jorus haar plek in. Hij liep als eerste en als vierde loper. Bovendien was zijn afsluiter tegen 17.00 uur nog een 5 km: herstelloopje op ongeveer 15 km per uur.Je moet maar durven!

Bij de estafettelopers hadden we 3 gastlopers die ook vorig jaar al acte de présence gaven. Annet, Sabrina (Irish lassie) en Marte, ons Drentie. Nou jongens ,over Marte moet ik jullie even iets vertellen. Vòòr haar Runloop had ze nog 16 kilometer door de modder geshuffeld. Natuurlijk was ze nog wel even in bad geweest voordat ze zich in Winschoten meldde. Hoe dit kwam zal nooit worden opgehelderd, maar ik begreep dat het een gevalletje communicatie betrof. 

Het wordt nog spannender: Na haar loop kwam Marte nat en uiteraard wat bezweet binnen. Ze begon zich in de ogen te wrijven met de opmerking: ”Ik dacht dat mijn mascara uitliep.” Kijk, daar heb ik zelf nou nooit last van, want ik doe bij loopjes nooit mijn mascara en eyeliner op.

Als jezelf niet loopt, stap je in de rol van supporter of toeschouwer. Het gaat me om het laatste: Een bekende ultraloopster is zwanger. Ze liep beeldvullend met haar babybuik haar rondes. In een topje, de buik onbedekt. Dat maakte heel wat (ver-)oordelen los lieve lezers. IK vermoed dat X en Bekbouk ontploft zijn.

Individueel hadden we 5 lopers m/v aan de start.

100 km solo: Sanne

50 km : Maris

marathon: Janny, Siemon en Jan v.d Velde

Nou is die 100 sowieso pittig. Tien rondjes en elke keer denk je weer “Hier ben ik toch al geweest?” Een hele prestatie van Sanne ,ook al liep het niet helemaal zoals hij wenste. Zelf reflecteerde Sanne:” Het begin was te snel.” Er komt heel wat kijken bij zo’n 100 km. Niet alleen een halve supermarkt aan voeding en drinken, maar ook de complete sportkledingvoorraad, want ja, op zeker ogenblik is zo’n shirt alleen maar meer geschikt om te dweilen.

Maris liep een gedegen 50 km, kwam nog helemaal fris en fruitig binnen.  Voor Janny was het haar eerste marathon. Altijd spannend natuurlijk zo’n eerste keer, net als verkering. Maar ze sloeg zich er man….ehh vrouwmoedig doorheen. Een prima prestatie en die zal vast naar meer smaken.

Om 17.00 liep Femke nog met Tess de 5 km. Tess in een parcoursrecord van 22.23 en Fem als 2e dame een seconde of wat later.

We hebben niet al teveel pech gehad met het weer ,op een flinke bui na.

De tent hebben we toevertrouwd aan de container, behalve de tentstokken, want daar had iemand van een andere loopgroep wel belang bij.

Het was wederom een geslaagde RUN .

Dank aan de teams, zeker de 3 gastgirls. Dank aan de lange afstandlopers. Dank aan Ingrid voor het klaarzetten van drinken en koeken. Dank aan de lopers die met rood-wit lint onze plek veiligstelden.

Dank aan Maris in haar functie van transportbedrijf. Dank aan de supporters die langskwamen. Dank aan Janny en Patrick voor de extra tent.

Voor mij was het een wat speciale RUN. Wel bijzonder om hem te lopen op mijn 75e.(Ik doe niet aan leeftijdsontkenning). Ik liep de Run in mijn verjaardagsfivelstrrekshirt met in koeiencijfers 75 en in koeienletters ‘Tjakko.’ Veel toeschouwers riepen mijn naam. Eerst dacht ik dat ik een BN’er was, maar het stond natuurlijk gewoon op mijn rug. Ook werd ik aangemoedigd door andere avF’ers die op meerdere plekken aan het parcours stonden, prachtig! Op zeker ogenblik werd ik als een popster toegegild door jonge vrouwen. Ik ging als vanzelf rechterop lopen en mijn petje rechtzetten. Helaas, het was voor een jongeman die achter mij liep. Of het waren archeologiestudentes die dachten:”Hee, een rennend fossiel, vet!”

Nou mensen ,de RUN in 2026 komt ook weer. Volgens mij het 50-jarig jubileum. Met 3 lopers heb ik al contractafspraken: Marte,Sabrina en Annet.

Tjakko.